veteranen.

Gisteren belde mijn 91-jarige oom Rudie. Hij is een van de oudste veteranen, was als 19-jarige jongen naar Indië gestuurd. Hij had net zijn leven weer kunnen oppakken, want de laatste twee jaar van de oorlog had hij moeten onderduiken voor de razzia’s van de Duitse bezetter. Het in 1945 bevrijde Nederland  wilde de Indonesische bevolking in die vreugde  laten delen  door het zenden van troepen om in zogenaamde politionele akties  de strijd aan te binden met Soekarno en zijn revolutionaire vrienden.Maar het was gewoon een smerige oorlog.Toen Rudi en zijn maten na jaren van ontbering terugkwamen en aanmeerden in de haven van Amsterdam stond er achter de hekken een menigte te jouwen en te schelden: <lafbekken, moordenaars, SS-ers! Knechten van het kapitaal zijn jullie>. Zoiets draag je je even lang mee.

Rudie is nog goed gezond en geestelijk fit.Hij heeft een funktie in de Veteranenvereniging , maar was zaterdag niet naar de Veteranendag geweest. Een defilé op het glibberige moeras van het Maliveld vond hij te riskant voor zijn oude botten.

Toen Mevrouw de Minister in  haar toespraak  verwees naar de vreselijke gebeurtenissen in Bosnië verklaarde zij officieel  dat Nederland de soldaten van Dutchbat op een onmogelijke missie had gestuurd.

Eindelijk!, zei mijn oom, die veel weet over de verwoeste levens van de jongens die in die enclave hebben moeten toezien hoe de mannen werden weggevoerd. Die  Bosmische mannen zijn afgeslacht, de Nederlandse jongens kwamen terug met een stigma dat zij nooit zullenkwijtraken. En Karremans werd in alle media als idioot tekijk gesteld en ging emigreren.

Eindelijk, zei mijn oom nogmaals,  voor ons is het te laat,  maar die jongens van Dutchbat  kunnen nu  de regering aanklagen,  ze hebben een goeie advocaat.