Weg met de bladblazer!

We hebben een schitterende herfst achter de rug. Het was dit jaar mooier dan ooit, al dat stralende  geel en oranje, maar toen het op de grond lag moest ik vegen en nog eens vegen.  Ben drie keer met vier volle bakken naar de bladerkorf bij de kerk geweest , maar toen ik alles had weggebracht deed de notenboom het nog eens dunnetjes over, met joekels van heerlijk geurende bladeren. Bladblazen doe ik niet meer,  dat is een hardhandige aanslag op het kleine leven in mijn tuin.  Wat dacht je van een paar felgroene wantsen, die zich onlangs haastig uit de voeten maakten voor de stormvlagen  van de blazer, en  die salamanders tussen wat gestapelde stenen. Dat kleine gedierte heeft het al zo moeilijk en je wordt niet goed van de bestrijdingsmiddelen in de tuincentra,  daar doe ik niet aan mee. Ik heb de wantsen met blad en al zorgvuldig tussen wat takken gewurmd en daar  mogen ze  met zijn allen gezellig overwinteren. Met de  driehonderdduizend walnootbladeren bedek ik de hoge houtstapel, dat is fijn voor de egel, want ik vermoed dat hij daar  zijn winterverblijf heeft. En al knaagt hij aan mijn bougiekabel en belaagt hij mij kippen, ook de steenmarter mag daar slapen. Of doet dat mormel niet aan winterslaap?