Tjeenk Willink.

De man is zeer bij de tijd,  heeft overwicht en visie, maar toen ik hem gisteren hoorde praten  kreeg ik een gevoel van vroeger. Uit de tijd dat de PvdA nog beschaafde voorlieden had die niet met dat platte Haagse accent spraken. Hij is president van de Raad van State geweest, net als Max van der Stoel, ook een figuur van dat kaliber. Van der Stoel heb ik ooit ontmoet in zijn funktie van VN-rapporteur voor bedreigde minderheden. Het was in dat mooie gebouw waar RvS zetelt (zetelde?). . Het was nog onder het bewind van Saddam en wij  toonden hem gruwelijke films. Instructiefilms voor het martelen van Koerdische dorpshoofden, die wij uit Londen hadden gekregen omdat wij Van der Stoel makkelijker konden benaderen. Het was een vriendelijk ontvangst en een goed gesprek, opvallend hoe snel van begrip die man was. Hij heeft dat werk tot een goed einde gebracht en er verslag van uitgebracht aan de VN. Van der Stoel was ook de man die als diplomaat  vluchtelingen uit het Iran van de Sjah naar Nederland liet komen. Dat waren nog eens tijden. Intussen zijn overal weer nieuwe heren aan de macht. Irak is door Bush en Blair een puinzooi geworden, maar de Koerden hebben hun informele deelstaat.  Saddam is weg,  mijn strijdmakker Jamil en Max van der Stoel zijn er ook niet meer. En we  hebben geen structuur om Erdogan tot bedaren te brengen.

Maar misschien kan Herman Tjeenk Willink de jongens in Den Haag even met hun neus op hun verantwoordelijkheden drukken.