Herfst is kleur en geur.

We hebben op de moestuin de rozenboog opgezet die ik nog had liggen. De roos komt nog, M. en W. zijn nog aan het nadenken  over de kleur. Ze zijn het erover eens dat in ieder geval hij sterk moet geuren……..bedwelmend als het effe kan. .. Ik kreeg een mandje groenten mee, en een polletje oregano voor in mijn stapelmuurtje.

. 

De gele tomaatjes zijn verrukkelijk geurg en zoet, de oranje bietjes heb ik rauw geraspt in de mayonnaise,  maar die prachtige  paarse bonen zijn niet lekker, daar gaan we een ketting van rijgen voor de een of andere kleindochter.

 

Leve de herfst.

Frites met mayonnaise in Arnhem.

Eigenlijk mogen Fenna. en Luuk  niet in het schuurtje spelen, want daar staan gevaarlijke spullen,  maar mamma  is even weg, en oma Fialas doet net of ze dat niet weet..Oma vindt het prachtig  dat Fenna. door het klapraampje frieten verkoopt.  Oma is een dagje  uit Maastricht gekomen met de trein, en is wel toe aan een zakje friet. Broertje Luuk .wil graag mèt mayonnaise, en met veel schudden krijgt hij er een lekkere klodder mayo bij.

Die twee zijn mijn achterkleinkinderen, en ik ga zo om de twee maanden met een vrije reisdag naar Arnhem, met in de rugzak twee mooie boeken. . Maar van voorlezen kwam niet veel, want de zon ging schijnen en opa R.,  mijn zoon dus, besloot dat we naar het Openluchtmuseum zouden gaan, waar ik nog nooit was geweest.

De kinderen zijn daar goed bekend, het is een prachtig bosrijk gebied. We rijden er eerst in de tram doorheen, Fenna .legt  mij alles uit, want in Maastricht heeft oma Fialas dat allemaal niet, geen tram, geen trolleybus, en ook geen dierentuin.  Wat is het toch fijn om in Arnhem te wonen, in Arnhem heb je alles!  Van mijn zoon mocht ik niet over het Belgische Bokrijk beginnen, dat bij mij om de hoek ligt.  Maar als ze een paar jaar ouder zijn neem ik ze daar ook eens mee naar toe…

fialas is back

Hallo mensen, zoals jullie misschien al gemerkt hebben ben ik weer terug. Omdat mijn oude adres inmiddels bezet was had ik mezelf Ponckie genoemd, naar mijn voorvorige kat. Maar nu heeft een slim persoon mij gewezen hoe ik mijn oude naam weer kan gebruiken, want Fialas, dat zat zo lekker en nu weten jullie ook meteen dat ik het ben. Vanaf vandaag dus.

. Ik maak van de gelegenheid gebruik om jullie meteen ook mijn

huidige kat voor te stellen,

Robbie, 7 jaar oud, afkomstig uit Tilburg, ik heb hem sinds een half jaar.  Een goochem dier, waar u vast nog  over zult horen.

huishoudgenoegens.

Eerlijk gezegd ben ik geen  grote koffiedrinker, maar de geur van gemalen koffie wekt  prettige associaties bij mij op. Ik zie mezelf als kind weer op een krukje staan om de slinger van de wandkoffiemolen rond te draaien, en weet nog hoe ik genoot van het knersende geluid bij het vermorzelen van de bonen.Ik heb nog jarenlang bonen gemalen met de mooie houten schootkoffiemolen van mijn moeder, want electrische koffiemolens kwamen er bij mij niet in. ” Met electra gaat het te snel”, zei mijn moeder altijd, “het maalsel  wordt te heet. en dat bederft het aroma”.  Toen het erfstuk  kapot was kochten wij gemalen koffie, Max Havelaar natuurlijk.

Maar onlangs kocht ik in de haast twee voordelige grote zakken koffie, waar bij thuiskomst bonen in bleken te zitten. Vrienden die op de koffie kwamen moesten het zelf malen met mijn kruidenmolentje. Je moest twintig slagen maken om 1 boon te vermalen, ik kreeg er pijn van in mijn handen,  er kwam geen einde aan die zakken, dus alleen de echte liefhebbers kwamen nog langs.

Gisteren ben ik  van mijn geloof gevallen en heb bij de Blokker voor € 20 een klein electrisch Tomadomolentje gekocht, Als je eenmaal bezig bent ga je door, ze hadden een degelijk Leifheit wasrek in de aanbieding, dus dat ging ook mee. Inmiddels staat het wasrek  op zolder, het huis geurt naar gemalen koffie, en ik ben zeer tevreden.

We hebben in Nederland een geluksprofessor, die beweert dat je van dingen kopen niet gelukkig wordt. Die man heeft vast nog nooit op een miezerige herfstdag een wasrek en een koffiemolentje  aangeschaft.

en dit is pas mijn derde weblog, dus plaatsen van  foto’s zal op den duur wel lukken.

moestuin in maastricht

Moestuin in Maastricht.

M. en W. bedrijven samen een biologische moestuin aan de zuidrand van Maastricht, nog nèt in Nederland. M. is een zachtaardige Maastrichtse, en W. is een eigenwijze Drentse  met een rechtlijnige kijk op zaken. Dat ze het zo goed samen rooien komt volgens mij doordat M. zeer tolerant is, en meestal  aanneemt dat W.  alles beter weet. De tuin geeft veel  werk, maar daar genieten ze van, en ik geniet zijdelings mee, want van dat lapje grond oogsten ze overvloedig groenten en fruit in alle smaken en kleuren, en alleen krijgen ze het niet op. Ze maken verrukkelijke jam, en hun verse courgettes, boontjes en snijbiet maken het koken tot een feest. Maar niet alles is eetbaar, want toen M. vorige week  ging inspecteren of de pruimen al rijp waren, ontwaarde ze tot haar verrassing onder het pruimenboompje een bloeiende Slanke Sleutelbloem,  die daar in zijn  uppie in het vochtige gras stond. Hij bloeide niet zo weeldertig  als in mei, maar hij deed  zijn best. Hij mocht op de foto,

en hier zie je hem. Ik was ontroerd door deze dappere laatsteling, en heb hem gemeld op de Fenolijn van het radioprogramma Vroege Vogels.  Vanmorgen stak ik op mijn oprit  een brutale paardenbloem  uit, ook een laatsteling,  net zo dapper en net zo geel. Maar geen ontroering, en geen melding naar de Fenolijn. Foei toch!

Dagje naar Haarlem.

in Haarlem zaten wij op een terrasje, en kregen gezelschap van een kauwtje.

Niet één kauwtje, kauwen zijn altijd met zijn allen. Toen ik even niet oplette gapte hij een tomaatje uit mijn salade. Berispen helpt niet bij zulke vogels, hij keek mij aan met een brutaal blauw oog, alsof hij zeggen wou: <had je wat!> en bleef rustig zitten. Rustig, maar waakzaam, want toen er een paar minuten laten verder op het plein een grijze kat aan kwam schrijden, begon mijn kauw waarschuwend  te krassen, zijn maten  vlogen op en gingen op de uitkijk zitten op muurtjes en in de bomen. .De kat had  geen enkele belangstelling en ging een kijkje nemen bij de viskraam. Wij dronken onze koffie op, en trokken verder, want Haarlem is een mooie stad en er is veel te zien. We weerstonden alle  leuke pleinen en straatjes en marcheerden dapper door naar het Teylers Museum, naar de aardige tentoonstelling over geluid en geluidsweergave. .In de schilderijengalerie van het Teylers waan je je in de 18e eeuw,  portretten van deftige burgers, landschappen, het leukste zijn de genrestukken…, op een schilderij zagen we vogels op een boerenerf, oiseaux de basse cour… hoenders,  eenden, ganzen, duiven, een loerende kat……. maar geen kauwtjes. Kauwen zijn vrijgevochten straatschuimers die  zich niet laten  vereeuwigen tussen dat brave gedierte  dat  zal eindigen in de kookpot. .